هفته‌نامه مثلث نوشت: دو سالی از عمر مجلس دهم و به تبع آن فراکسیون امید می‌گذرد. اگرچه در ابتدا راه‌یابی لیست‌های امید با سر‌و‌‌صدایی فراوان روبه‌رو شد و از آن ب
عضو فراکسیون امید؛عارف پارلمانتاریست نیست/در مساله حصر موفق عمل نکردیم/برخی مارا رفوزه می دانند
عبارات مهم : اصلاح طلب
گزیده ای از بیانات محمدعلی وکیلی را در این رابطه در ادامه می خوانید؛
عارف پارلمانتاریست نیست, برخی مارا رفوزه می‌دانند ، در مساله حصر موفق عمل نکردیم، عضو فراکسیون امید
*{در خصوص عملکرد فراکسیون امید در دوسال گذشته و اینکه توانسته پاسخگوی مطالبات اصلاح طلبان باشد یا خیر} ما با دو نوع مطالبه مواجه هستیم. یکی مطالبات حداکثری است که عمدتا سیاسی است و در سقف اصلاح طلبی تعریف می شود؛ مثل موضوعاتی نظیر برطرف حصر، کم کردن محدودیت ها و ممنوعیت ها. در ارتباط با مباحث اینچنینی، نه؛ در خصوص گزینش ریاست مجلس، تاثیرگذاری بر چینش کابینه و اینکه رنگ کابینه بایستی اصلاح طلبانه باشد، با این مقیاس فراکسیون امید موفق نبوده است.
به عبارتی این طیف با این حجم از مطالبات خواهان عملکردی همچون مجلس ششم از فراکسیون امید هستند که این محقق نشده هست. در طرف دیگر، طیفی از اصلاح طلبان حضور دارند که به جای این مطالبات حداکثری که به وسیله اقلیتی از اصلاح طلبان دنبال می شود و در ارزیابی این گروه، فراکسیون امید را ناکام و رفوزه می دانند. در طرف برابر طیف گسترده تری هستند که به علت تجربه ماقبل سال 1392 و شرایطی که اصلاح طلبان تا پیش از 92 با آن دست به گریبان بودند این طیف را که واقع گرایان می نامم و طیف گسترده ای هستند، روندی را که اصلاح طلبان در حکومت در حال طی کردن هستند، مثبت ارزیابی می کنند ولو اینکه این روند تدریجی و سرعتش کند باشد؛ ولی آن را معقول قلمداد می کنند. معقول از این جهت که دستاوردهای آن نسبت به ماقبل 92، دستاوردهای قابل توجهی هست. به هر حال ما هرچه جلوتر می رویم به سمت تکثر صدا حرکت می کنیم. هم ظرفیت جامعه در حال ارتقا است و هم ظرفیت حکومت جهت شنیدن صداهای متفاوت هر روز زیاد می شود و هم اصلاح طلبان از آن مهجوریت گذشته بیرون آمده اند. با در نظر گرفتن مجموع این شرایط، طیف دوم (واقع گرایان)، فراکسیون امید را همچنان در مسیر امیدآفرینی ارزیابی می کنند. البته همین طیف، انتظار فعالیت نیرومند تر از فراکسیون دارند ولی بدان معنا نیست که نمره مردودی به عملکرد فراکسیون امید بدهند. این طیف چون صفر و صد برخورد نمی کند بنابراین، عملکرد فراکسیون را قابل قبول می داند ولی همچنان انتظار دارد که فعالیت های گسترده تری صورت پذیرد.
هفته‌نامه مثلث نوشت: دو سالی از عمر مجلس دهم و به تبع آن فراکسیون امید می‌گذرد. اگرچه در ابتدا راه‌یابی لیست‌های امید با سر‌و‌‌صدایی فراوان روبه‌رو شد و از آن ب
*شما فرض گرفته اید که فراکسیون امید ناکارآمد هست. در حالی که فراکسیون امید هم به صورت فردی و هم به صورت فراکسیونی در ماجرای آقای سپنتا نیکنام، موضع گیری کرد. اتفاقا نخستین موضع گیری را امیدی ها گرفتند و فضایی که ایجاد شد، به وسیله فراکسیون امید بود. ولی توصیه ای را خودم اعتراف می کنم؛ بخشی از این ناکارآمدنمایی کار همان دو جریانی است که در ابتدا عرض کردم. هم تندروهای اصلاح طلب و هم جریان رقیب، هر دو به دنبال ناکارآمد نشان دادن ما هستند. جریان تندرو [اصلاح طلبی] با این پیش فرض دست به چنین اقدامی زده است که «دیگی که جهت من نمی جوشد، جهت دیگران هم نجوشد» این گروه می خواهند اصلاح طلبانی را که به سمت حکومت حرکت کرده اند و دارند جای خود را پیدا می کنند، به آینده خودشان دچار کنند. طرف دیگر که رقیب ما هستند، به دنبال این هستند تا با ناکارآمدنمایی، مردم و افکار عمومی را وادار کند تا از جریان اصلاح طلبی عبور کنند؛ غافل از اینکه عبور مردم از «امید» یعنی عبور مردم از جریان اصلاح طلبی در سال 1398؛ عبور مردم از اصطلاح طلبی موجب نمی شود مردم بروند سراغ اصولگرایان. در سال 1384، هنگامی که مردم از اصلاح طلبان عبور کردند و رفتند پشت خاکریز اصولگرایی – چون تجربه مدیریت تمام و عیار اصولگرایان را نداشتند- ولی اکنون این تجربه را به دست آورده اند و با این تجربه حاضر نیستند اگر از اصلاح طلبان عبور کردند، بروند پشت خاکریز اصولگرایان. فراکسیون امید در گردآوری اطلاعات عملکرد و رسانه ای کردن آن، بسیار ناقص و ناکام عمل کرده اند.
*شرایط فعلی فراکسیون امید، محصول متغیرهای گوناگونی هست. اولا سیاست در کشور عزیزمان ایران دولتی هست، ساحت سیاست در کشور عزیزمان ایران تحت تاثیر دولت هاست. ساحت عمومی سیاست، دولت سالار هست. هیچ جریانی به اندازه «امید» در پیروزی آقای روحانی نقش نداشت. اساسا جریان امید، نام آقای روحانی را در افکار عمومی مطرح کرد و آن را پیش برد؛ چه در دعوت از روحانی پیش از انتخابات مجلس و چه در امضاء کردن بیانیه حمایت از ایشان، ما شاهد این بودیم که چه کسانی حاضر شدند هزینه حمایت از روحانی را بپردازند. در انتخابات هم جریان امید پشتیبان آقای روحانی بود و ایشان در هر دو مرحله از انتخابات ریاست جمهوری، پیروزی خود را مدیون اصلاح طلبان و امید هست. ولی به هر دلیلی جریان امید مورد بازخواست جریان مطالبات اجتماعی به واسطه عملکرد دولت هست؛ به عبارت دیگر مردم، جریان امید را مسئول واکنش‌ها دولت می دانند. ارزیابی عملکرد دولت، خوب و بدش پای جریان امید نوشته می شود. دست ما هم به صورت واقعی از دولت کوتاه است خصوصا نسبت به دور اول دست ما کوتاه تر شده است است.
*در دور دوم دولت روحانی، تلاش شده است تا رنگ حزب اعتدال [و توسعه] در دولت، غالب باشد؛ این عنوان را هم در چینش استانداران شاهد بودیم هم در گزینش اعضای کابینه و هم در نحوه پاسخگویی دولت به مجلس و فراکسیون ها شاهد هستیم و قابل انکار نیست. حرکت دولت از منظر افکار عمومی، دارای نقدهایی است و این نقد را از چشم امید می بینند. اگر خواسته های مردم تأمین نشده هست، از چشم روحانی نمی بینند، از جریان امید انتظار دارند.
عارف پارلمانتاریست نیست, برخی مارا رفوزه می‌دانند ، در مساله حصر موفق عمل نکردیم، عضو فراکسیون امید
*باتوجه به وضع پیش آمده، حتما در مجلس تضعیف می شویم و به نظرم فراکسیون امید در دور دوم دولت روحانی تضعیف شده است است.
*در مورد شخصیت آقای عارف، ایشان شخصیتی فضیلت گرا و اخلاق مدار هستند. شخصیت پارلمانتاریست با تعریفی که در اذهان است نیست، به معنای لابی گری، چانه زن و به معنای حرفه ای پارلمانتاریست نیست و وجه غالب شخصیتی ایشان، اخلاقی و آکادمیک است.
هفته‌نامه مثلث نوشت: دو سالی از عمر مجلس دهم و به تبع آن فراکسیون امید می‌گذرد. اگرچه در ابتدا راه‌یابی لیست‌های امید با سر‌و‌‌صدایی فراوان روبه‌رو شد و از آن ب
*آقای عارف لیدر میدانی جریان اصلاح طلب از 1392 به این طرف بوده است و توفیقات جریان اصلاح طلبی هم محصول متدولوژی و منش رفتاری است که از 92 به این سو گزینش کرده اند. ما با گزینش مدل بازی برد-برد از سقف مطالبات خود کوتاه آمدیم و به کف مطالبات، قناعت کردیم تا بتوانیم به ائتلاف حداکثری دست پیدا کنیم.
واژه های کلیدی: اصلاح طلب | اصلاح طلبان | دولت روحانی | اخبار سیاسی و اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
